Van modefotografie tot het geluk binnenin— een interview met Aaron Crossman
1 Share TweetAls er iets is dat we hebben geleerd tijdens ons interview met Aaron Crossman, is dat het soms beter is om geen aandacht te geven aan wat anderen denken. Blijf gewoon doen waar je van houdt en de rest zal volgen. In het begin klinkt het misschien naïef, maar iets over wat hij zei resoneert alleen de waarheid. Concentreren op je vak klinkt tenslotte veel beter dan begeren naar wat iedereen ook doet. We laten hem je nu charmeren met zijn prachtige werk en woorden. Geniet!
Hi, Aaron! Welkom bij het Lomography Magazine! Kun je wat over jezelf vertellen?
Hey! Dank je!
Ik ben een mode- en portretfotograaf (denk ik?). Ik weet nooit precies hoe ik kan vaststellen wat ik fotografeer omdat het van dag tot dag kan veranderen, maar voor het grootste deel zijn het portretten.
Ik begon in fotografie te komen door een fervent visser te zijn toen ik ongeveer twee jaar geleden in het VK woonde. Het kwam als een bijproduct van slapen in prachtige omgevingen tijdens het vissen. Op een ochtend werd ik wakker bij zonsopgang en dacht bij mezelf: "WOW ik zou graag willen kunnen vastleggen hoe mooi deze zonsopgang is."
Dus ‘leende’ ik de spiegelreflexcamera van mijn jongere zus en nam hem de volgende keer mee en voordat ik het wist, bestelde ik een 50 mm prime lens en spendeerde ik het grootste deel van mijn tijd aan het nemen van foto's dan ik zou besteden aan het vangen van vis. Ik werd behoorlijk bekend om mijn foto's in de vissersgemeenschap, die te zien waren in print en tijdschriften.
Dit was vooral mijn interesse en het was pas toen ik op een dag een foto van mijn vriend nam dat ik dacht: weet je wat, ik geniet van het werken met mensen en het vastleggen van hun persoonlijkheden (of het gebrek daaraan soms).
Waarom kiezen voor film in deze tijd? Wat vind je er leuk aan?
Film.. In eerste instantie zoals iedereen, zag ik filmfotografie als foto's met stof en korrel en krassen erop, maar naarmate de tijd is verstreken, realiseerde ik me dat dit voor mij eigenlijk het tegenovergestelde is aan hoe film zich in het algemeen leent (vooral de film die ik gebruik - Kodak Portra). Ik schiet op film om een paar redenen:
Ten eerste hou ik van het proces, ik realiseerde me dat je alles begon te vertragen, een beetje meer berekend en meer methodisch werd. Ik ga niet naar buiten en maak honderden foto's, over het algemeen denk ik dat ik bij een shoot met een model gelukkig ergens tussen de 1-4 rollen zou fotograferen (10-40 foto's). Op deze manier fotograferen heeft me mijn geestesoog veel meer laten gebruiken, een definitief beeld zien voordat ik op de ontspanknop drukte, in plaats van op het beste te hopen en de schade later te beoordelen. Hoewel soms, die tussentijdse opnamen werken goed en ze komen als onderdeel van soms doorschieten of niet zo nauwgezet zijn over het feit dat de opname 'perfect' is.
Ten tweede is het moeilijk om mensen te beschrijven die niet op film schieten met de bedoeling om af te drukken of echt van dichterbij te kijken, maar ik hou ervan om bij het fotograferen van middenformaat hoe de focus van onderwerpen afrolt, ik bedoel dat het grotendeels te wijten is aan het grotere medium maar het is gewoon zo prettig voor mij wanneer ik in de donkere kamer afdruk en het papier zie veranderen in een foto en het effect zie dat al deze dingen samen komen, het is gewoon iets dat digitaal niet doet.
Ten slotte, de kleuren. Met Portra krijg ik een mooie hoeveelheid contrast in mijn foto's en de kleuren zijn nooit te verzadigd en hebben goede huidtinten, wat voor mij belangrijk is, vooral als ik een stijl in kleur en contrast probeer te behouden. Wat betreft de aspecten van de filmkorrel, ik vind het fijn dat mijn foto's een minimale korrel bevatten, vooral wanneer ze rechtstreeks van het negatieve worden gescand, dus film geeft me een mooie fijne korrel die, als ze goed wordt belicht en niet overweldigend wordt. Ik heb geen andere filmvoorraden gemaakt omdat ik niet weg wil van wat ik al krijg, ik weet zeker dat er veel geweldige zijn, maar hey, waarom iets repareren dat niet is gebroken?
Hoe zou je je stijl omschrijven?
Eerlijk gezegd zou ik mijn stijl omschrijven als... clean?
Ik ben niet helemaal zeker, om eerlijk te zijn, qua kleur voor de stijl, het begint te bewegen naar waar ik het wil hebben, maar in gedachten houdend dat ik dit nog niet echt te lang heb gedaan, ben ik nog steeds aan het leren en proberen mijn 'stijl' te vinden.
Ik wil echt weg van wat ik op dit moment fotografeer en me richten op meer geavanceerd redactiewerk op het gebied van mode. Ik ben altijd meer geïnteresseerd geweest in modefotografie dan wat dan ook en zal over het algemeen proberen mijn eigen shoots te stylen, dus misschien kijk je vooruit en zie je mijn stijl misschien veranderen in een meer gepolijste, 'schonere' stijl.
Wat inspireert je?
Vroeger was het volledig geïnspireerd door de drang om gewoon te fotograferen, maar toen ging het over naar het zien van een model dat ik wilde fotograferen en op dat moment kwamen de locatie en styling niet eens bij me op.
Nu ben ik vooral geïnspireerd door kleur en licht, ik creëer altijd een blik in mijn gedachten op basis van hoe ik verlichtende kleuren zie. Momenteel heb ik een enorme obsessie met diep rood en ook echt mooi geel. Dit vertaalt zich vervolgens in de styling en vervolgens komen de modellen eruit en de huidtint en locatie zullen volgen.
Ik vind het fijn als het vrij eenvoudig is, ik ben geen grote fan van lijnen en waar veel op de achtergrond gebeurt, ik voel dat het soms afleidt van wat ik op mijn foto probeer te zeggen. Over het algemeen volstaat alleen een mooi licht en een neutrale kleur. Het moment dat ik op de sluiter druk, is alleen wanneer ik het echt voel wanneer ik door de zoeker kijk.
We houden ervan hoe natuurlijk je portretten zijn. Ze zien er zo schoon en gecomponeerd uit. Hoe bereik je deze look?
Dank je! Het is grappig omdat ik het bijna onbewust doe alsof ik werd gevraagd om te fotograferen voor mensen in de stijl van andere fotografen en het doet me soms echt denken, soms is het gewoon hoe iemand de bewegingen van begin tot eind doorloopt. Ik denk dat dat voor mijn werk geldt, ik ben er zo aan gewend om op een bepaalde manier te fotograferen en te bewerken dat ik niet eens bewust beslissingen neem, het gebeurt gewoon bij het bewerken. Maar meestal houd ik het onderwerp erg gecentreerd en probeer ik ze nooit te veel te hebben gesteld. Qua bewerking hou ik het graag simpel: mijn persoonlijke smaak is hoe eenvoudiger, hoe beter.
Wat vind je het meest uitdagende om tegenwoordig filmfotograaf te zijn? Hoe pak je dit aan?
Meestal alleen de uitdaging op mijn banksaldo. Film is niet altijd goedkoop, net als het lab om het te ontwikkelen en te scannen. Voor een periode zou ik mijn eigen film ontwikkelen en scannen, maar de nieuwigheid ging vrij snel voorbij, met een slechte rug door voorover te leunen over een bad dat draaide en een kamer vol met chemicaliën rolde.
Het is een beetje uitdagender naarmate je verder komt, want zoals ikzelf breng ik graag tijd door met afdrukken in een lab en dat kost meer geld zoals betalen voor tijd en ook mooi papier om op te drukken, en niet te vergeten de tijd besteed aan het proberen om krijg het goed.
Ik kom er een beetje voorbij door te geloven dat dit uitgegeven geld de reden zal zijn dat mijn werk in de toekomst zal opvallen en hopelijk al dat geld dat aanvankelijk is uitgegeven, zich terug zal verdienen.
Wat zijn je volgende projecten?
Op dit moment zijn er een paar dingen in de pijplijn, maar ze staan nog maar net in de kinderschoenen. Een idee om een reis door Amerika te maken met mijn vriendin (die je waarschijnlijk veel op mijn Instagram ziet) en een fotoboek of tentoonstelling van ons werk proberen te maken.. de sfeer zal heel nostalgisch zijn - zoals een meisje uit een andere tijd (de 50s tot 60s) rondreizend in de wereld waarin we vandaag leven.
Hoe ziet een perfecte dag er uit?
Eerlijk gezegd, gewoon om gezond wakker te worden en de vrijheid en middelen te hebben om uit te gaan en te doen wat ik elke dag doe. Waarschijnlijk 9 uur zon, licht bewolkt en niet te koud - perfecte omstandigheden om te fotograferen.
Laatste woorden?
Ga erop uit en doe wat je wilt doen en laat je niet te veel afleiden door wat andere mensen doen. Heb vertrouwen in je eigen werk en ongeacht wat de wereld om je heen doet, probeer het soms op te nemen. Je hoeft niet altijd een camera bij je te hebben, je kunt ook in het moment leven. Het hoeft niet altijd gefotografeerd te worden.
We willen Aaron bedanken voor het feit dat hij ons zijn foto's in het Magazine heeft laten zien. Als je geïnteresseerd bent in zijn werk, kun je zijn website bezoeken en hem volgen op Instagram!
No Comments